Ἔζησα στὴ γῆ αὐτὴ τὴν ἀρετὴ τῆς ταπείνωσης ἀφοῦ ταπεινώθηκα πολύ, στὸν ἔσχατο βαθμό, καὶ

δὲν ὑπῆρξε ἀπὸ Ἐμένα ὀργισμός, μόνο παρακαλοῦσα τὸν Πατέρα καὶ Θεὸ νὰ συγχωρήσει ποιούς; αὐτοὺς ποὺ μὲ χλεύασαν πολύ, ἀπερίγραπτα θὰ πῶ καὶ ἡ πράξη τους αὐτὴ προχώρησε ὡς τὸ Σταυρό. Τὸ Σταυρὸ τοῦ Μαρτυρίου ἀλλὰ γύρισε αὐτὸς σὲ Σταυρὸ τοῦ Σωτηρίου.
Ὤ τί θαῦμα θαυμαστόν, ὤ τί θαῦμα ἱερόν καὶ αὐτὸ τὸ ὄργανο τὸ φονικὸν ἔγινε ΟΡΓΑΝΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΟΝ.

Πιστεύσατε στὴ δύναμη τοῦ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ κι αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ παρηγοριά σας καὶ ἡ γιατρειά σας. Αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ κράτημά σας κοντὰ στὸν Ἐπουράνιο Θεὸ καὶ τὸν Υἱὸν Ἰησοῦ Χριστόν.

Ὤ τί μεγαλεῖο εἶναι αὐτό, ἔχετέ τον πάντα μαζί σας καὶ αὐτὸ θὰ σᾶς προστατεύει καὶ τὰ πάντα θὰ γιατρεύει, ἀρκεῖ νὰ ἔχετε πίστη πολὺ καὶ ἐμπιστοσύνη πρὸς τὸν Ποιητὴ καὶ ΔΩΡΗΤΗ.

Ταπείνωση λοιπὸν πολὺ καὶ Ἐγὼ θὰ σᾶς ὑψώσω καὶ στὰ Ἐπουράνια θὰ σᾶς ἑδραιώσω. Μὲ Ἐμένα στὸ πλευρό σας δὲν θὰ ὑποστεῖτε αὐτὸ ποὺ ὑπέστην ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ἐκεῖ στὴν Ἱερουσαλὴμ ποὺ ἐντὸς ὀλίγων ἡμερῶν ἀπὸ τὸ «Ὡσαννὰ Ὡσαννά, Εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος ἐν Ὀνόματι Κυρίου» ἔφτασα στὸ ἀνήκουστο «Σταύρωσον Σταύρωσον Αὐτόν».

Γιὰ σκεφτεῖτε λίγο αὐτό, αὐτὸ δὲν εἶναι ἀλήθεια, αὐτὸ δὲν εἶναι ἀγάπη, αὐτὸ δὲν εἶναι εὐγνωμοσύνη. Εἶναι ψεῦδος ἀπεχθές, εἶναι ἀνεπαίσχυντη καὶ δόλια ὑποκρισία καὶ ἀκατανόμαστη ἀχαριστία. Ἐγὼ ὅμως τὰ ὑπέμεινα ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν Σωτηρία τῶν παιδιῶν Μου, αὐτῶν ποὺ Μὲ ἀκολουθοῦνε καὶ ἀληθινὰ μὲ ἀγαποῦνε.

Γίνετε λοιπὸν ὁ καθένας ἀπὸ ἐσᾶς ἕνα τέκνο δικό Μου ἀγαπητὸ καὶ ταπεινὸ καὶ τότε θὰ σωθεῖτε καὶ κοντά Μου θὰ ‘ρθεῖτε. Τὸ κοντά Μου σημαίνει μαζί Μου, σημαίνει ὅλα τὰ καλά Μου, σημαίνει τὴν αἰώνια ζωὴ ποὺ ποίησα μὲ τὸν ἐρχομό Μου στὴ γῆ παρ’ ὅλο τὸν ἐξευτελισμό Μου καὶ τὸν σωματικὸ τελειωμό Μου.

Ἀνακάμψετε, ἐλᾶτε κοντά Μου, στηριχθεῖτε στὴ δύναμη τὴ Δική Μου, τὴν καλή, τὴν σταθερή, τὴν ἀληθινή, χωρὶς καμία ὑποκρισία ὅπως ἡ ἀνθρωπίνη, καὶ τὴν ἀγάπη Μου τὴν τελεία.

Τὸ τί ἔχετε νὰ κερδίσετε δὲν μπορῶ νὰ σᾶς τὸ πῶ γιατί εἶναι ἀπερίγραπτο αὐτό. Πολὺ ὀλίγοι τὸ ἔχουν γευτεῖ, γι’ αὐτὸ (λίγο-πολὺ) εἶναι γνωστὸ τί ὑπάρχει στὸ δικό Μου Παράδεισο στὸν Οὐρανό.
Σταθεῖτε ἀκλόνητοι στὴν Ὀρθοδοξία, μὴν σᾶς φοβίσει τίποτε καὶ ποτέ· ἅμα ἔχετε Ἐμένα τὸ Χριστὸ Ἀρχηγὸ καὶ Ὁπλαρχηγὸ μὴ φοβᾶστε κανένα ἐχθρὸ δὲν θὰ μποροῦν νὰ σᾶς πλησιάσουν καὶ νὰ σᾶς βλάψουν, τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ νὰ γίνει εἶναι, αὐτὴ τὴ φορὰ, νὰ ταπεινωθοῦνε καὶ νὰ ἐξαφανισθοῦνε.

Ἦλθε ἡ Μεγάλη Ἐποχή, αὐτὴ δὲν θὰ κρατήσει πολὺ ἀρκεῖ νὰ ἔχετε πίστη πολλὴ καὶ θάρρος πρὸς τὸν Δωρητή. Δὲν θὰ εἶναι ὅπως ἄλλες ἐποχὲς ποὺ ὁ διωγμὸς τῶν παιδιῶν Μου κράτησε χρόνια πολλὰ καὶ ἔπαθαν πολλὰ δεινά, ἐτούτη ἡ ἐποχὴ θὰ εἶναι βέβαια πολὺ ὀδυνηρὴ ἀλλὰ καὶ συνάμα πολὺ ἀνταποδοτικὴ καὶ καρπερή.

Θὰ δεῖτε, ἀφοῦ τελειώσει, τὰ καλά, ὄχι πολυτέλειες καὶ εὐτελῆ στὴν πραγματικὴ ἀξία, ἀλλὰ θὰ σᾶς δωρίσω τὰ κύρια καὶ τὰ μεγάλα μεγαλεῖα δηλαδὴ καθαρότητα παντοῦ, στὴν ψυχή, στὴν φύση, σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη γιὰ νὰ ἀπολαύσετε αὐτὰ ποὺ ἔδωσα ἀπὸ τὸν πρῶτο τὸν καιρὸ (τῆς Δημιουργίας) ἀλλὰ δὲν τὰ χειριστήκατε σωστὰ … πνευματικά, νοητικά, σωματικὰ ἀκόμα καὶ λογικά.

Ἀμὴν Ἀμὴν Ἀμὴν καὶ τῷ Θεῷ Δόξα.

Φωτιζόμενος Ερημίτης