– Όταν με απορρίπτουν, λέω πως έτσι ήθελε ο Χριστός. Ένα πράγμα με πικραίνει. Που η μητέρα δεν αγαπάει το παιδί της. Που έχει εγωιστική αγάπη. Δεν έχω άλλη πίκρα στη ζωή μου.

Και μαλώνω τον Γεροντάκο που δεν κάνει κάτι για να μην υπάρχει χάσμα μεταξύ μάνας και παιδιών. Τα παιδιά που έμπλεξαν με τα ναρκωτικά μου λένε: «Αν η μάνα μας μας αγαπούσε όπως εσύ, δε θα φτάναμε στα ναρκωτικά… Πώς θα θέλαμε να είσαι μαμά μας!». Αυτό με διαλύει όταν το ακούω. Και θέλω οι γονείς να αγαπούν με θεϊκή αγάπη τα παιδιά τους.

Όταν τα μωρά κλαίνε, πρέπει η μάνα να τα βάζει πάνω στο μάγουλό της. Διότι μπορεί να σταματάνε κάποια στιγμή το κλάμα, γιατί παραιτούνται, όμως αποξενώνονται από τους γονείς. Και έτσι γίνονται νευρικά όταν μεγαλώνουν.

– Οι ψυχολόγοι δεν μπορούν να βοηθήσουν διότι δεν ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Ένας που έχει βουλιάξει στα προβλήματά του δεν μπορεί να βοηθήσει τον άλλον. – Διδαχές μοναχής Πορφυρίας

Έχω ξεπεράσει τον βαθύ μου πόνο, γι’ αυτό μπορώ και απαλύνω τον πόνο των άλλων.

– Κατά τη διάρκεια μιας κούρσας είπα σε κάποια: «Μωρέ, γιατί λες πως θες να κάνεις εξωσωματική; Τώρα που σε είδα στον κοιλιά, έχεις εκεί μια γυάλα, με ένα μωράκι μέσα. Είσαι έγκυος». Πράγματι η κοπέλα με πήρε τηλέφωνο μετά από λίγες μέρες και μου είπε πως είναι έγκυος. Εκείνη τη νύχτα νύσταζα πολύ και όλο κουτούλαγα πάνω στο τιμόνι, αλλά με το που μου είπε η κοπέλα αυτά για την εξωσωματική ξύπνησα, και έτσι έγινε η αποκάλυψη.

– Όταν νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο «Σωτηρία», δίπλα μου ήταν μια κοπέλα 21 χρονών με φυματίωση στο τελικό στάδιο, πετσί και κόκαλο. Πόνεσα γι’ αυτή πολύ. Έκανα προσευχή να γίνει καλά και να πάρω την αρρώστια της. Έτσι κι έγινε! Την άλλη μέρα ήταν καλά η κοπελίτσα. Εγώ ακόμα υποφέρω.

– Πέρασα πέτρινα χρόνια. Πέρασα όλο τον δικό μου πόνο, και έγινα μια αγκαλιά αγάπης… Όπως λέει και ο γέροντας Παΐσιος, «πέταξέ τα όλα για να πετάξεις». Και μετά γνώρισα τον γέροντα Πορφύριο κι έτσι ολοκλήρωσα την αγάπη μου…

– Κάποια φορά μιλούσα για πέντε ώρες με μία ναρκομανή. Μου υποσχέθηκε πως θα κόψει τα ναρκωτικά. Είχα αγωνία γι’ αυτή. Μετά από ένα χρόνο διηγούμουν σε επιβάτες στο ταξί το γεγονός.

Ήταν μέσα και η θεραπευμένη κοπέλα!

– Δεν έχετε και προσπαθείτε να βρείτε προβλήματα. Έρχονται γυναίκες που ενώ τα έχουν όλα και δεν είναι ευτυχισμένες. Τους λέω: «Αν ο Θεός σας δώσει προβλήματα, δεν θα τα αντέξετε».

– Δεν θα θυμώσω με τη θυμώδη καρδιά. Πίσω από την καρδιά που έχει θυμώσει υπάρχει και καρδιά που πονάει.

– Κάποτε έκλεβαν το κασετόφωνό μου από το αυτοκίνητο. Μου λένε οι κλέφτες: «Τι κάνεις εδώ; Σήκω φύγε». Τους λέω: «Περιμένω να τελειώστε τη δουλειά σας, για να πάρω το αυτοκίνητο». Ήμουν ατάραχη. Το έβαλαν στα πόδια.

– Κάποτε ο γέροντας Πορφύριος κατέβασε κάποιον από το ταξί μου που οπλοφορούσε. Λέω μέσα μου: «Γεροντάκο μου, βγάλτ’ τον έξω». Σταμάτησα και του είπα να κατέβει. Μου έδωσε ένα πεντοχίλιαρο. Του είπα πως δεν έχω ρέστα και εκείνος μου απάντησε ότι δεν ήθελε. «Μάγισσα είσαι ή αγία; Κάποιος με σπρώχνει το πόδι έξω!»…

– Τα παιδιά του Θεού είναι άρχοντες, όχι κακομοίρηδες.

Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, πώς θα αγαπάς τους άλλους; Όταν θλίβεσαι υπερβολικά, δεν αγαπάς τον εαυτό σου. «Αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Όταν φθάσω στη δική μου σωτηρία, μετά θα φτάσω στη σωτηρία των άλλων.

«Από το χάος στο φως στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
Αρχιμ. Αρσένιος Κωτσόπουλος – Αθήνα 2012