Άγιος Πορφύριος: Πως θα απαλλαγούμε από την κατάθλιψη;   ...

Όλα τα κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, πού πάνε να κυριεύσουν την ψυχή, φεύγουν με την ταπείνωση...

Αυτός πού δεν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δεν θέλει να τού κόψεις το θέλημα, να τον θίξεις, να τού κάνεις υποδείξεις. Στενοχωρείται, νευριάζει, επαναστατεί, αντιδρά, τον κυριεύει η κατάθλιψη.

Η κατάσταση αυτή θεραπεύεται με τη χάρη. Πρέπει η ψυχή να στραφεί στην αγάπη τού Θεού. Η θεραπεία θα γίνει με το ν’ αγαπήσει τον Θεό με λαχτάρα. Πολλοί άγιοί μας μετέτρεψαν την κατάθλιψη σε χαρά με την αγάπη προς τον Χριστό.

Παίρνανε δηλαδή την ψυχική δύναμη, πού ήθελε να τη συντρίψει ο διάβολος, και τη δίνανε στον Θεό και τη μεταβάλλανε σε χαρά και αγαλλίαση.

Η προσευχή, η λατρεία τού Θεού μεταβάλλει σιγά σιγά την κατάθλιψη και τη γυρίζει σε χαρά, διότι επιδρά η χάρις τού Θεού.

Εδώ χρειάζεται να έχεις τη δύναμη, ώστε ν’ αποσπάσεις τη χάρη τού Θεού, πού θα σε βοηθάει να ενωθείς μαζί του. Χρειάζεται τέχνη.

Όταν δοθείς στον Θεό και γίνεις ένα μαζί του, θα ξεχάσεις το κακό πνεύμα, πού σε τραβούσε από πίσω, κι εκείνο έτσι περιφρονημένο θα φύγει.

Στη συνέχεια, όσο θ’ αφοσιώνεσαι στο Πνεύμα τού Θεού, τόσο δεν θα κοιτάζεις πίσω σου, για να δεις αυτόν πού σε τραβάει. Όταν σε ελκύσει η χάρις, ενώνεσαι με τον Θεό.

Κι όταν ενωθείς με τον Θεό και δοθείς σ’ Εκείνον, πάνε όλα τ’ άλλα, τα ξεχνάς και σώζεσαι. Η μεγάλη τέχνη, λοιπόν, το μεγάλο μυστικό, για ν’ απαλλαγείς απ’ την κατάθλιψη και όλα τ’ αρνητικά, είναι να δοθείς στην αγάπη τού Θεού.

Ένα πράγμα πού μπορεί να βοηθήσει τον καταθλιπτικό είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή.

Ο κήπος, τα φυτά, τα λουλούδια, τα δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία, όλ’ αυτά, βγάζουν τον άνθρωπο απ’ την αδράνεια και τού δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σαν φάρμακα. Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ.λπ. κάνουν πολύ καλό.

Σ’ εκείνο, όμως, πού δίνω τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, για τη μελέτη τής Αγίας Γραφής, για τις ακολουθίες. Μελετώντας τα λόγια τού Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει.

Να σάς διηγηθώ για μια κοπέλα, πού ήλθε σ’ εμένανε τον ταπεινό. Έπασχε από φοβερή κατάθλιψη. Δεν κατάφερε κάτι με τα φάρμακα.

Παράτησε τα πάντα, τη δουλειά της, το σπίτι της, τις απασχολήσεις της. Κι εγώ τής είπα αυτά πού ξέρω. Τής είπα για την αγάπη τού Χριστού, πού αιχμαλωτίζει την ψυχή, διότι η χάρις τού Θεού γεμίζει την ψυχή και την αλλάζει.

Τής εξήγησα ότι είναι δαιμονική αυτή η δύναμη πού καταλαμβάνει την ψυχή και μεταβάλλει την ψυχική δύναμη σε κατάθλιψη, τη ρίχνει κάτω, τη βασανίζει και την αχρηστεύει.

Την συμβούλευσα ν’ ασχολείται με διάφορες απασχολήσεις, όπως, για παράδειγμα, με τη μουσική πού τής άρεσε πρώτα κ.λπ. Τόνισα, όμως, περισσότερο τη στροφή και την αγάπη της προς τον Χριστό.

Τής είπα ακόμη ότι μέσα στην Εκκλησία μας υπάρχει θεραπεία με την αγάπη προς τον Θεό και την προσευχή, αλλά πού θα γίνεται με λαχτάρα.

Αυτό είναι το μυστικό τής θεραπείας. Αυτά δέχεται η Εκκλησία μας.